Schimmelinfectie klachten en verschijnselen

• Een jeukende, rode, vochtige, schilferende en gebarsten huid tussen de tenen.
• Jeukende, met vocht gevulde knobbeltjes aan de zijkant of onderkant van de voet.
• Sterk uitgedroogde plekken met kleine, witte schilfertjes op de zijkant van de voet, de voetzolen of de handpalmen.
• Jeukende, rode of grijze, schilferende vlekken op de schedel met gedeeltelijke kaalheid of gespleten haren.
• Jeukende, rode, schilferende, iets verheven en zich langzaam uitbreidende ringen op de romp, in het gezicht of in de liezen en liesplooien.
• Rode, vochtige vlekken die scherp begrensd zijn door een rand van kleine, rode knobbeltjes in oksels, navel, liezen of de huidplooien van billen en dijen, onder de borsten of tussen de vingers en tenen.
• Roodgekleurde oppervlakken met witte vlekjes in de mond of scheurtjes in de mondhoek.
• Kleine, licht schilferende, bleke vlekken op het bovenste gedeelte van de nek en het gezicht.

Schimmelinfecties worden veroorzaakt door microscopisch kleine organismen die als parasieten op de huid leven. Ons lichaam herbergt een groot aantal verschillende micro-organismen, waaronder schimmels en gistachtige zwammen.

Sommige vervullen een nuttige functie, andere bezorgen ons moeilijkheden en weer andere woekeren als infectieuze kolonies.

Schimmel in de lies en voetschimmel en ringworm van de huid of de schedel worden veroorzaakt door schimmels die dermatofyten worden genoemd.

Deze schimmels leven op dood materiaal van haren, nagels en de buitenste lagen van de huid. De gevoeligheid voor dit soort infecties wordt verhoogd door matige hygiëne, een constant vochtige huid en kleine beschadigingen van huid en nagels.

Ringworm treft vaak kinderen. De typische ringen kunnen onregelmatig van vorm zijn en zich uitbreiden buiten het behaarde gedeelte van de schedel. De ring wordt groter aan de buitenkant, wanneer de infectie zich verspreidt, terwijl de infectie in het centrum vermindert. Deze vorm van infectie is zeer besmettelijk en kan worden overgebracht door het gemeenschappelijk gebruik van hoeden, kammen en borstels. De infectie kan ook worden overgebracht door huisdieren.

Sommige schimmelinfecties worden aangeduid als gist- of Candida infecties. Deze kwalen zijn het gevolg van infecties door schimmels uit het Candidageslacht. Voorbeelden hiervan zijn luiereczeem en spruw, een infectie in de mond die vaak voorkomt bij baby’s. De infectie kan ontstaan op plaatsen waar huidplooien tegen elkaar schuren, vooral bij zwaarlijvige mensen. Infecties in de buurt van de geslachtsdelen kunnen worden overgebracht door seksueel contact.

De vatbaarheid voor een Candida infectie kan onder bepaalde omstandigheden worden verhoogd, zoals bij zwangerschap, zwaarlijvigheid, stoornissen in de functie van de endocriene klieren, zoals bij suikerziekte, bij sommige vormen van kanker, zoals leukemie, stoornissen in de immuniteit, hetzij aangeboren of bijvoorbeeld veroorzaakt door AIDS. Verder is de vatbaarheid verhoogd bij het gebruik van bepaalde geneesmiddelen, zoals antibiotica die gericht zijn tegen diverse organismen, en bij hoge doseringen van bijniercorticosteroïden.

Een ander soort gistinfectie is de zogenaamde tinea versicolor, die als een flinterdun laagje schimmel voorkomt op de huid. Het enige wat u ziet zijn langzaam groter wordende vlekken op een huid die van kleur is veranderd. Tinea versicolor komt veel voor bij tieners en jonge volwassenen.

Schimmelinfectie diagnose.

De huidveranderingen tengevolge van een schimmelinfectie zijn meestal zeer typerend. Een huisarts hoeft de afwijking dan ook alleen maar te zien om de diagnose te kunnen stellen. Soms is het wel nodig om materiaal van de afwijking te laten onderzoeken door een laboratorium.

Hoe ernstig is een schimmelinfectie?

Schimmelinfecties leveren zelden enig levensgevaar op. De aanvallen kunnen licht of hevig zijn, hardnekkig of recidiverend, maar de behandeling geeft meestal goede resultaten. De behandeling moet echter wel lang worden volgehouden en extra maatregelen moeten worden genomen om herhaling te voorkomen, speciaal wanneer het infecties van de nagels betreft.

Een huidinfectie door Candida kan zich via de bloedbaan verspreiden naar de inwendige organen, maar dat komt zelden voor. Wanneer koorts, pijn in het oog, stoornissen van het gezichtsvermogen of verschijnselen van hersenvliesontsteking ontstaan, moet daar direct medische aandacht aan worden besteed.

Candida infecties worden beschuldigd van een reeks klachten en verschijnselen, waaronder de verschijnselen van het chronisch vermoeidheidssyndroom, maar echte bewijzen daarvoor ontbreken.

Schimmelinfectie behandeling.

Bij voetschimmel, ringworm en schimmel in de lies moeten specifieke antischimmelgeneesmiddelen worden toegepast (miconazol, clotrimazol, Whitfield zalf, gentiaanviolet) die door de huisarts worden voorgeschreven. Bij chronische en hardnekkige gevallen en bij ringworm van het behaarde hoofd, moeten soms specifieke middelen oraal worden ingenomen. Bij secundaire infecties door bacteriën kan het nodig zijn om antibiotica te geven.

Luiereczeem bij baby’s en de schimmelinfecties in huidplooien bij volwassenen, moeten ook met een antischimmelproduct worden behandeld. Het betreffende gebied moet goed schoon en droog gehouden worden en ingepoederd worden met een antischimmelpoeder.

De geneesmiddelen bestaan ook in de vorm van zuigtabletten en mondspoelingen voor de behandeling van spruw (nystatine en amfotericine B). Bij ernstige en zeer hardnekkige gevallen kan het soms nodig zijn dat een antischimmelgeneesmiddel oraal wordt ingenomen. Aangezien bij een langdurig gebruik hiervan complicaties kunnen optreden, moet deze behandeling altijd gebeuren onder goede medische controle.

Voor tinea versicolor is regelmatig douchen vaak al voldoende, waarbij gedurende een maand ’s nachts een zwavelhoudende zalf (natriumthiosulfiet of natriumhyposulfiet) in de huid moet worden gewreven. Een goed alternatief is het middel seleensulfide, dat gedurende twee nachten als lotion, lokaal moet worden toegepast.