De oorzaak van sarcoïdose, ook wel de ziekte van Besnier-Boeck genoemd, is niet bekend. De ziekte kan bijna ieder deel van het lichaam aantasten, waaronder de huid, ogen, perifere zenuwen, lever, lymfklieren en het hart, maar in 90 procent van de gevallen zijn de longen aangetast.
Sarcoïdose blijkt het afweersysteem te beïnvloeden. De helper-T-lymfocyten, één van de typen van witte bloedcellen die het lichaam beschermen tegen ziekten, lijken te sterk te reageren en zodoende een ophoping van ontstekingscellen in de weefsels te veroorzaken. In de longen worden door deze ophoping van cellen de wanden van de longblaasjes, bronchiën en bloedvaten misvormd, waardoor de normale diffusie van zuurstof uit de lucht naar het bloed wordt verstoord.
Sarcoïdose symptomen, klachten en verschijnselen
- Vaak zijn er geen verschijnselen.
- Algemeen onwelzijn.
- Koorts.
- Kortademigheid, vooral bij inspanning.
- Vermagering.
Sarcoïdose komt vaker bij negers voor dan bij blanken, hoewel mensen van ieder ras de ziekte kunnen krijgen. Vrouwen krijgen de ziekte vaker dan mannen. Sarcoïdose komt voornamelijk voor bij mensen tussen de 20 en 40 jaar, maar kan in zeldzame gevallen ook optreden bij kinderen en oudere mensen.
Diagnose.
Sarcoïdose kan een algemeen ziektegevoel veroorzaken, koorts en kortademigheid, vooral bij en na inspanning. In de meeste gevallen zijn er echter geen symptomen, vooral in de vroege stadia van de ziekte. Vaak wordt sarcoïdose het eerst vermoed naar aanleiding van een toevallig gemaakte röntgenfoto van de longen. Om de diagnose te bevestigen kan de longarts gebruik maken van een flexibele bronchoscoop om een longbiopsie te verrichten om weefsel te verkrijgen voor onderzoek. Soms is een biopsie van huid, lymfklier of harde oogrok eenvoudiger, wanneer deze organen zijn aangetast. In sommige gevallen is de concentratie van calcium in het bloed hoger dan normaal; en dit kan de sleutel vormen tot de diagnose.
Hoe ernstig is sarcoïdose?
Sarcoïdose is in de meeste gevallen een langzaam verlopende, chronische ziekte. Ongeveer de helft van de patiënten geneest volledig of met slechts heel weinig blijvende afwijkingen, zelfs zonder behandeling. Ongeveer 10 tot 15 procent heeft echter een chronische ziekte die actief blijft of gedurende vele jaren komt en gaat. In zeldzame gevallen leidt sarcoïdose tot de dood, meestal pas na vele jaren.
Behandeling.
Geneesmiddelen.
Wanneer de patiënt duidelijke symptomen vertoont of wanneer de ziekte na vier tot zes maanden niet spontaan geneest, zal de arts waarschijnlijk corticosteroïden voorschrijven. De dosis wordt dan in de loop van maanden geleidelijk verlaagd wanneer de toestand verbetert, wat wordt beoordeeld aan de hand van röntgenfoto’s. Als de ziekte terugkomt, kan weer een kuur met corticosteroïden nodig zijn. Deze kuur zal dan waarschijnlijk langer worden voortgezet dan de eerste kuur, omdat de resultaten in het algemeen bij een tweede kuur minder goed zijn.
Recente reacties